bezpostaciowy
Encyklopedia PWN
odmiana substancji mineralnej, substancja nieorganiczna powstała w naturalny sposób w skorupie ziemskiej (najczęściej w jej strefie przypowierzchniowej), różniąca się od minerału brakiem struktury krystalicznej, i w związku z tym cechująca się dużą zmiennością właściwości fizycznych (gęstości, twardości) i chemicznych (głównie niestechiometrycznym składem chemicznym i zmienną zawartością wody);
numen
w religii staroż. Rzymu tajemnicza, bezpostaciowa i nadprzyrodzona siła panująca w świecie.
[łac., ‘bóstwo’, ‘boskość’, ‘majestat’],
związki ołowiu z tlenem:
opalizacja
mienienie się barwami tęczy („gra świateł”) pewnych substancji w wyniku selektywnego odbicia padającego na nie światła;
[łac. < sanskr.],
faza stała, nierozpuszczalna w danym środowisku i warunkach stężenia i temperatury, powstająca w wyniku zachodzących w roztworze procesów, najczęściej chem. lub/i fizycznych;
próchnica, humus,
bezpostaciowa substancja organiczna o ciemnej barwie, produkt humifikacji resztek roślinnych i zwierzęcych w glebie;