beneficjum
Encyklopedia PWN
beneficjum
w prawie kanonicznym 1917–83 urząd kościelny z należącymi doń stałymi dochodami;
[łac., ‘dobrodziejstwo’],
beneficjum
w średniowieczu warunkowe nadanie ziemi lub dochodów wasalowi w zamian za wykonywanie określonych obowiązków;
[łac., ‘dobrodziejstwo’],
włoski humanista, architekt, teoretyk sztuki.
papież od 1492;
annaty
wpłaty wnoszone przez osoby otrzymujące niższe beneficja kościelne na rzecz metropolitów i biskupów (XI–XII w.), później do Rzymu;
[łac. annatae],
cystersi, Zakon Ojców Cystersów, Sacer Ordo Cisterciensis (SOCist),
zakon katolicki, założony 21 III 1098 w Cîteaux (łac. Cistercium) koło Dijon w Burgundii przez świętego Roberta z Molesmes w ramach ruchu odnowy życia monastycznego;