barchany
Encyklopedia PWN
geogr. obszar lądu w strefie klimatu suchego, pozbawiony roślinności lub z niską roślinnością rozproszoną, pokrywającą mniej niż 10% powierzchni.
Rub al-Chali, Ar-, Ar-Rub‘ al-Khālī,
pustynia w Azji Południowo-Zachodniej, w południowej części Płw. Arabskiego, w Arabii Saudyjskiej oraz częściowo w Jemenie, Omanie i Zjedn. Emiratach Arabskich;
piaszczyste wzniesienie (wysokość od kilku do kilkuset m) usypane przez wiatr;
Dżungarska, Kotlina, Junggar Pendi,
tektoniczna kotlina śródgórska w północno-zachodnich Chinach, między górami: Tienszan na południu, Ałtaj na północy i Tarbagataj na zachodzie; na wschodzie łączy się z Gobi, na zachodzie przez Bramę Dżungarską z kotliną jez. Bałchasz w Kazachstanie;
Manchester
m. w Wielkiej Brytanii, w północno-zachodniej Anglii, u podnóża G. Pennińskich.
[mạ̈nczıstər] ,
Nafud ad-Dahi, Nafūd ad-Daḥy,
pustynia piaszczysta w środkowej części Płw. Arabskiego, w Arabii Saudyjskiej;