barak

Encyklopedia PWN

w Starym Testamencie określenie charyzmatycznych przywódców Izraela z XII–XI w. p.n.e., po zajęciu Palestyny (m.in.: Ehud, Debora i Barak, Gedeon, Jefte, Samson);

sufich bractwa,

wspólnoty rel. mistyków muzułm. (sufich), wyznających doktrynę sufizmu

Taszkent, Toshkent,

stolica Uzbekistanu w południowo-wschodniej części kraju, na przedgórzach Tienszanu, w oazie w dolinie rz. Chirchiq (dopływ Syr-darii), miasto wydzielone, ośrodek administracyjny wilajetu taszkenckiego;

wali, wālī,

w islamie „święty”, człowiek, któremu Bóg dał za zasługi dla islamu specjalne błogosławieństwo (baraka, karama);

zijara

[arab. ziyāra ‘odwiedziny’, ‘wizyta’],

w islamie rodzaj pielgrzymki, gł. do grobów i mauzoleów świętych (wali), proroków i imamów, w Afryce Północnej także do żyjących marabutów;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>