bankowego
Encyklopedia PWN
kredyt
ekon. pożyczka, transakcja polegająca na tym, że: jedna ze stron (wierzyciel lub kredytodawca) stawia do dyspozycji drugiej strony środki pieniężne, dobra realne bądź inne świadczenia albo zobowiązuje się pokrywać do określonej wysokości jej zadłużenie bądź wykonywać dyspozycje płatnicze; druga strona (dłużnik lub kredytobiorca) zwraca w ustalonych terminach równowartość wykorzystanych środków, a ponadto płaci kredytodawcy wynagrodzenie za korzystanie z tych środków w postaci oprocentowania (procent) liczonego proporcjonalnie do sumy i okresu wykorzystania kredytu; dla dłużnika otrzymanie kredytu oznacza powstanie zobowiązania (długu).
[łac. creditum ‘pożyczka’, ‘dług’],
samorządowa organizacja skupiająca zarówno banki państwowe, jak i spółdzielcze oraz prywatne,
rodzina warszawskich finansistów i przemysłowców w XIX–1. połowie XX w., pochodzenia żydowskiego;
ekon. jedna z podstawowych kategorii ekonomicznych, która wyłoniła się w rezultacie rozwoju społecznego podziału pracy oraz odejścia od gospodarki naturalnej i barteru.
Banco Central de la Republica Argentina
argentyński bank centralny, założony 1935, z siedzibą w Buenos Aires;
[bạnko sentrạl de la repụblika arhentịna],
Banco de España
hiszpański bank centralny, założony 1856, z siedzibą w Madrycie;
[bạnko de espạńa],