bankowego

Encyklopedia PWN

kredyt
[łac. creditum ‘pożyczka’, ‘dług’],
ekon. pożyczka, transakcja polegająca na tym, że: jedna ze stron (wierzyciel lub kredytodawca) stawia do dyspozycji drugiej strony środki pieniężne, dobra realne bądź inne świadczenia albo zobowiązuje się pokrywać do określonej wysokości jej zadłużenie bądź wykonywać dyspozycje płatnicze; druga strona (dłużnik lub kredytobiorca) zwraca w ustalonych terminach równowartość wykorzystanych środków, a ponadto płaci kredytodawcy wynagrodzenie za korzystanie z tych środków w postaci oprocentowania (procent) liczonego proporcjonalnie do sumy i okresu wykorzystania kredytu; dla dłużnika otrzymanie kredytu oznacza powstanie zobowiązania (długu).
samorządowa organizacja skupiająca zarówno banki państwowe, jak i spółdzielcze oraz prywatne,
rodzina warszawskich finansistów i przemysłowców w XIX–1. połowie XX w., pochodzenia żydowskiego;
ekon. jedna z podstawowych kategorii ekonomicznych, która wyłoniła się w rezultacie rozwoju społecznego podziału pracy oraz odejścia od gospodarki naturalnej i barteru.
Banco Central de la Republica Argentina
[bạnko sentrạl de la repụblika arhentịna],
argentyński bank centralny, założony 1935, z siedzibą w Buenos Aires;
Banco de España
[bạnko de espạńa],
hiszpański bank centralny, założony 1856, z siedzibą w Madrycie;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia