baldachim

Encyklopedia PWN

[wł.],

lotn. środkowa część płata nośnego umieszczonego nad kadłubem samolotu dwupłatowego i górnopłatu jednopłatowego w układzie parasol.

baldachim

[wł. baldacchino < łac. Baldac ‘Bagdad’],

szt. plast.:

chupa, chuppa

[hebr., ‘baldachim’],

w judaizmie — ślubny baldachim wykonany najczęściej z bogato haftowanego, ozdabianego aplikacjami materiału (częsty motyw gwiazd i księżyca, a także fragment tekstu końcowego błogosławieństwa), rozpościeranego nad nowożeńcami na 4 drążkach;

ambona

[gr. ámbōn ‘podwyższenie’],

kazalnica,

kazalnica, jeden z gł. elementów wyposażenia kościoła chrześc., służy do odczytywania tekstów liturgicznych, wygłaszania kazań (w Kościele katol. obecnie nie używana);

Berger

[bə̣:^rdżə^r]

Peter L., ur. 17 III 1929, Wiedeń, zm. 27 VI 2017, Brookline,

socjolog amerykański;

Berrecci

[berẹczczi],

Berecci, Bartolomeo Wymowa