błoniastego

Encyklopedia PWN

złożony narząd zmysłu słuchu i zmysłu równowagi występujący u kręgowców.

błoniaste przewody, stanowiące część błędnika błoniastego kręgowców;

błędnik, labirynt,

anat. część ucha wewn. kręgowców, narząd słuchu i równowagi;

śródchłonka, endolimfa, chłonka wewnętrzna,

płyn wypełniający błędnik błoniasty ucha wewn.;

[n. kortiego],

narząd spiralny,

anat. receptor słuchu ssaków, część błędnika błoniastego (błędnik) przekształcająca drgania mech. w impulsy bioelektryczne;

anat. chrzęstny, chrzęstno-kostny lub kostny szkielet wewn. głowy kręgowców;

Słownik języka polskiego