autentyczność
Encyklopedia PWN
autentyczność
filoz.:
[gr. authentikós < authéntēs ‘samodzielny i bezpośredni sprawca’],
prozaik, dramatopisarz, eseista, autor Ferdydurke i Dziennika.
tradycyjna nazwa nauk pomocnych przy badaniu autentyczności źródła historycznego i jego krytycznej ocenie;
apokryfy
lit. utwory o nieznanym autorstwie, wątpliwym pochodzeniu i niepewnej autentyczności, falsyfikaty;
[gr. apókryphos ‘ukryty’],
archeometria
badanie autentyczności, określanie wieku i pochodzenia obiektów archeol. (metali, szkła i ceramiki, farb i barwników, tkanin i drewna, kości i in.) metodami chemii analitycznej;
[gr.],
amerykański pisarz i eseista;