attycki

Encyklopedia PWN

przenośne określenie sposobu wysłowienia łączącego cięty dowcip z elegancją i prostotą, charakterystycznego dla kultury językowej złotego okresu retoryki attyckiej (ok. poł. V w.–ok. poł. IV w. p.n.e.) i kontynuowanego przez attycyzm.
attycyzm
[łac. atticismus ‘styl attycki’],
lit. odmiana stylu retorycznego wykształcona I w. p.n.e.;
naczynia czarnofigurowe produkowane od lat 30. V w. p.n.e. do ok. 300 p.n.e. w gr. koloniach w południowej Italii i na Sycylii;
Klitias, żył w VI w. p.n.e.,
attycki malarz wazowy, pracujący w technice czarnofigurowej ok. 570 p.n.e.;
najstarszy system miar.
Achillesa Malarz, daty życia nieznane,
działał 460–430 p.n.e., gr. anonimowy malarz waz attyckich;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia