atmosfer��

Encyklopedia PWN

[ang.],

termik,

wydzielona objętość (cząstka) płynu (w atmosferze ziemskiej — cząstka powietrza) wznosząca się w płynie;

[gr. akoustikós ‘dotyczący słuchu’],

dział fizyki i techniki tradycyjnie obejmujący naukę o dźwięku rozumianym jako zjawisko słyszalne, związane z rozchodzeniem się fal sprężystych w ośrodku gazowym, a w miarę rozwoju także w ośrodkach ciekłym i stałym.

Galileo

[gälılẹıo^u] Wymowa

amerykański próbnik kosmiczny, przeznaczony do badań Jowisza oraz jego największych księżyców i pierścieni;

gwiazdy,

obiekty astronomiczne — kule gazowe o masach porównywalnych z masą Słońca, świecące przez znaczną część życia wskutek zachodzących w nich reakcji termojądrowych.

jonosfera

[gr.],

warstwa atmosfery ziemskiej, położona na wys. 70–1000 km, w której występuje duża liczba swobodnych elektronów i jonów.

klimat

[gr. klíma ‘nachylenie’, ‘szerokość geograficzna’],

charakterystyczny dla danego obszaru zespół zjawisk i procesów atmosferycznych (warunków pogodowych) powtarzających się w czasie, kształtujący się pod wpływem właściwości fizycznych i geograficznych tego obszaru, określony na podstawie wyników wieloletnich obserwacji i pomiarów meteorologicznych.

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>