atmosfer��

Encyklopedia PWN

astronautyka
[gr. ástron ‘gwiazda’, nautikḗ ‘żegluga’],
kosmonautyka,
zespół wielu dyscyplin naukowych i technicznych zajmujących się przygotowaniem i realizacją lotów poza atmosferę Ziemi (loty kosmiczne), których głównym celem jest poznanie przestrzeni kosmicznej i znajdujących się w niej obiektów, przeprowadzenie specjalistycznych badań i eksperymentów naukowo-technicznych oraz zastosowanie techniki kosmicznej do celów użytkowych.
widzialne skupisko mikroskopijnych cząstek stałych bądź ciekłych (kropel wody lub kryształów lodu, zwanych też cząstkami chmurowymi) w atmosferze ziemskiej, unoszonych prądami powietrza lub powoli opadających.
heliofizyka
[gr. hḗlios ‘słońce’, physikḗ ‘przyrodoznawstwo’],
dział astrofizyki obejmujący teorię budowy i ewolucji Słońca, zjawisk w nim występujących oraz oddziaływania z otoczeniem.
ozonosfera
[gr.],
warstwa ozonowa,
warstwa atmosfery ziemskiej o podwyższonej zawartości ozonu; znajduje się w stratosferze na wys. 15–50 km z maksimum koncentracji ozonu na wys. 20–30 km;
telekom. sztuczny satelita Ziemi przeznaczony do pomiarów, zbierania i przekazywania informacji o stanie atmosfery.
Słońce, symbol ,
najbliższa gwiazda, centralne ciało Układu Słonecznego zawierające 99,87% jego całkowitej masy.
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia