armia
Encyklopedia PWN
armia
wojsk. część sił zbrojnych rozwinięta na określonym terenie działań wojennych w celu wykonania specjalnych zadań;
[fr. < łac. armatus ‘uzbrojony’],
armia
wojsk. związek operacyjny o różnej strukturze organizacyjnej złożony z kilku korpusów lub dywizji jednego lub kilku rodzajów wojsk;
[fr. < łac. armatus ‘uzbrojony’],
potoczne określenie sił zbrojnych Rosji sowieckiej i ZSRR;
Armia Polska w ZSRR 1941–42 (AP w ZSRR), właśc. Polskie Siły Zbrojne w ZSRR,
związek operacyjny i ośrodek organizacyjno-szkoleniowy Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, podległy rządowi polskiemu na uchodźstwie, a operacyjnie dowództwu Armii Czerwonej;
Armia Polska we Francji w I wojnie światowej, zw. także Armią Hallera (od nazwiska jej nacz. dowódcy), niekiedy błękitną armią (od koloru mundurów),
pol. formacja wojsk. powołana VI 1917 na mocy dekretu prezydenta Francji R. Poincarégo.
