architekturę

Encyklopedia PWN

wernakularna architektura
[łac. vernaculus ‘ojczysty’,‘ rodzimy’, ‘domowy’],
termin oznaczający architekturę zakorzenioną w tradycji lokalnej, tworzoną przez miejscowych, anonimowych budowniczych i rzemieślników, bez przygotowania akademickiego.
termin wprowadzony 1908 przez T. Tallmadge’a na określenie twórczości nieformalnej grupy architektów, działającej w Chicago.
działający 1949–74; prowadził prace nauk.-badawcze z zakresu planowania przestrzennego i teorii urbanistyki oraz architektury;
inform. cecha sieci komputerowej, w której oprogramowanie podzielono na część klienta i serwera.
zjednoczenie artyst., powstałe na pocz. 1911 w Krakowie;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia