architekturę
Encyklopedia PWN
dyscyplina nauk.-techn. obejmująca zagadnienia projektowania i budowy statków wodnych, z uwzględnieniem estetyki i funkcjonalności rozplanowania pomieszczeń.
włók. dyscyplina nauk.-techn. zajmująca się kształtowaniem zewn. form i funkcjonalności tekstyliów.
jeden z nurtów architektury postmodernistycznej rozwijający się od lat 70. XX w.,
Początkowo gł. budulcem w Chinach było drewno;
termin wprowadzony przez L.H. Sullivana na określenie tendencji w architekturze XX w., przejawiającej się w odrzuceniu wszelkich schematów stylistycznych na rzecz kształtowania budowli na wzór form narastających swobodnie, jak w organizmach naturalnych, oraz w ścisłym powiązaniu estetycznym architektury z otoczeniem pierwotnym i z lokalnym tworzywem budowlanym;
