architekturze

Encyklopedia PWN

termin wprowadzony 1908 przez T. Tallmadge’a na określenie twórczości nieformalnej grupy architektów, działającej w Chicago.
architektura
[łac. < gr. architéktōn ‘budowniczy’],
sztuka tworzenia ładu w otoczeniu w celu dostosowania go do zaspokojenia wielorakich fizycznych, materialnych i kulturowych potrzeb ludzi przez planową przemianę naturalnego środowiska oraz budowanie form i wydzielanie przestrzeni o różnym przeznaczeniu.
miesięcznik, następnie dwumies., organ Stow. Architektów Pol. (SARP);
miesięcznik przeznaczony dla profesjonalistów z dziedziny architektury i budownictwa;
struktura komputera wyrażająca się doborem i sposobem łączenia jego układów i urządzeń składowych
sztuka kształtowania przestrzeni wokół człowieka w skali krajobrazu, zgodnie z jego naturalnymi właściwościami i kulturowymi tradycjami;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia