antyczny
Encyklopedia PWN
Vignola
włoski architekt i teoretyk architektury.
[winjọla] 
,
właśc. Giacomo (Jacopo) Barozzi da Vignola, ur. 1 X 1507, Vignola k. Bolonii, zm. 7 VII 1573, Rzym,
,
holenderski poeta i dramatopisarz, tworzący w języku niderlandzkim; jeden z gł. przedstawicieli złotego wieku w niderlandzkiej literaturze; w poezji ewoluował od form późnośredniow. po barokowe;
Voss
poeta niemiecki;
[fos]
Johann Heinrich, ur. 20 II 1751, Sommersdorf k. Waren (Meklemburgia), zm. 29 III 1826, Heidelberg,
popularyzator antyku, polemista rel., ksiądz;
nazwa form teatr. w kulturze indonezyjskiej i malajskiej;
wczesnochrześcijańska sztuka, sztuka starochrześcijańska,
twórczość artystyczna pierwszych społeczeństw chrześcijańskich, rozwijająca się w dziedzinach architektury, sztuk plastycznych i rzemiosła artystycznego między początkiem III w. a przełomem VI i VII w. na obszarze cesarstwa rzymskiego;
