anodą
Encyklopedia PWN
elektron. półprzewodnikowy przyrząd przełącznikowy, jednokierunkowy, o 3 końcówkach (elektrodach): anoda A, katoda K i bramka G;
dział elektrochemii przemysłowej obejmujący wytwarzanie powłok metalowych lub niemetalowych za pomocą elektrolizy i związane z nim procesy pomocnicze.
ogniwo galwaniczne zbudowane z cynkowej anody, stalowej obudowy będącej w kontakcie z tlenkiem manganu(IV) MnO2 jako katody i elektrolitu zawierającego stężony roztwór wodorotlenku sodu lub potasu;
VFD, ang. Vacuum Fluorescent Display, ekran fluorescencyjny, wyświetlacz fluorescencyjny,
ekran, na którym powstaje obraz świetlny w wyniku luminescencji (fluorescencji) luminoforu wywołanej strumieniem szybkich elektronów.
akumulator elektr., w którym elektrodą dodatnią (katodą) jest tlenek ołowiu(IV) PbO2 osadzony na ołowiu, ujemną (anodą) ołów metaliczny Pb, a elektrolitem — 20–30-procentowy roztwór kwasu siarkowego (akumulator kwasowy).
urządzenie do rejestracji promieniowania jonizującego przez przetworzenie pierwotnych skutków oddziaływań promieniowania z materią na sygnały obserwowalne.
