anionem
Encyklopedia PWN
elektroda
chem. układ złożony z przewodnika elektronowego (metal, półprzewodnik) stykającego się z przewodnikiem jonowym (najczęściej ciekły elektrolit), w którym może przebiegać reakcja elektrodowa utleniania-redukcji.
[gr. ḗlektron ‘bursztyn’, hodós ‘droga’],
elektroda, której istotnym elementem jest ciekła, polimerowa lub stała membrana — stąd często używane określenie elektroda membranowa;
elektrodializa
metoda rozdzielania zjonizowanych substancji w roztworze wykrzystująca różną szybkość przenikania jonów przez półprzepuszczalną przegrodę — membranę elektrochem. — pod wpływem stałego pola elektrycznego;
[gr.],
elektroliza
podstawowy proces elektrochemiczny polegający na chemicznej przemianie składników elektrolitu (a często i materiału elektrod), przebiegającej na elektrodach pod wpływem przepływu prądu elektrycznego;
[gr. ḗlektron ‘bursztyn’, lýsis ‘rozłożenie’],
Fresenius
niem. chemik analityk;
[frẓ:nius]
Karl Remigius, ur. 28 XII 1818, Frankfurt n. Menem, zm. 11 VI 1897, Wiesbaden,
gliniany, hydroksogliniany,
związki koordynacyjne o anionach: [Al(OH)4]–, [Al(OH)5]2–, [Al(OH)6]3–;