anionem

Encyklopedia PWN

elektroda
[gr. ḗlektron ‘bursztyn’, hodós ‘droga’],
chem. układ złożony z przewodnika elektronowego (metal, półprzewodnik) stykającego się z przewodnikiem jonowym (najczęściej ciekły elektrolit), w którym może przebiegać reakcja elektrodowa utleniania-redukcji.
elektroda, której istotnym elementem jest ciekła, polimerowa lub stała membrana — stąd często używane określenie elektroda membranowa;
metoda rozdzielania zjonizowanych substancji w roztworze wykrzystująca różną szybkość przenikania jonów przez półprzepuszczalną przegrodę — membranę elektrochem. — pod wpływem stałego pola elektrycznego;
elektroliza
[gr. ḗlektron ‘bursztyn’, lýsis ‘rozłożenie’],
podstawowy proces elektrochemiczny polegający na chemicznej przemianie składników elektrolitu (a często i materiału elektrod), przebiegającej na elektrodach pod wpływem przepływu prądu elektrycznego;
Fresenius
[frẓ:nius]
Karl Remigius, ur. 28 XII 1818, Frankfurt n. Menem, zm. 11 VI 1897, Wiesbaden,
niem. chemik analityk;
gliniany, hydroksogliniany,
związki koordynacyjne o anionach: [Al(OH)4], [Al(OH)5]2–, [Al(OH)6]3–;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia