analityczną
Encyklopedia PWN
etyka
termin użyty w IV w. p.n.e. przez Arystotelesa w tytule dzieła Etyka nikomachejska na oznaczenie opisowo-krytycznego studium tego, co dotyczy etosu jako ludzkiego charakteru, obyczaju, tj. utrwalonego sposobu zachowania się w środowisku życia, zamieszkania;
[gr. tá ēthiká ‘traktat o obyczajach’ < ḗthos ‘obyczaj’, ‘charakter’],
szacuje się, że na świecie jest ponad 4000 języków;
dział analizy chem. poświęcony badaniu specjacji (chem.) w próbkach naturalnych;
geometria
dyscyplina nauki zajmująca się badaniem figur, tj. fragmentów rozmaitych przestrzeni.
[gr. gḗ ‘ziemia’, metréō ‘mierzę’],
chemik;
mat. szereg funkcyjny postaci: 
, gdzie z0 jest ustalonym punktem płaszczyzny zespolonej, a współczynniki an — liczbami zespolonymi.
, gdzie z0 jest ustalonym punktem płaszczyzny zespolonej, a współczynniki an — liczbami zespolonymi.
