analityczną
Encyklopedia PWN
wspólna nazwa kilku pokrewnych kierunków w naukach prawnych, które traktują prawo przede wszystkim jako fakt językowy (wypowiedź o powinnym zachowaniu nosząca pewne cechy formalne) i badają je przy zastosowaniu metody analizy log.-językowej;
typ morfologiczny języków, które wyrażają stosunki gramatyczne za pomocą luźnych morfemów w postaci przyimków, przysłówków oraz form czasownika posiłkowego;
mat. funkcje, które mogą być przedstawione lokalnie w postaci sumy szeregu potęgowego;
dział chemii, dyscyplina nauk., której zadaniem jest opracowywanie, rozwijanie i zastosowanie metod, instrumentów i strategii, w celu uzyskania informacji o składzie chem. materiałów i ich zmienności w czasie i przestrzeni.
stosunek zmiany wartości sygnału analitycznego do odpowiadającej jej zmiany stężenia lub masy oznaczanego składnika;
jeden z głównych nurtów filozofii współczesnej jego przedstawiciele głoszą, że podstawowym celem filozofii jest analiza pojęć, twierdzeń i problemów filozoficznych. Ponieważ pojęcia te i twierdzenia są wyrażane w języku, filozofia analityczna jest analizą języka; bywa także określana mianem filozofii lingwistycznej;
