aleja
Encyklopedia PWN
urb. droga lub ciąg pieszy (np. w parku, ogrodzie, na cmentarzu) dwustronnie obsadzony drzewami jedno- lub wielogatunkowymi;
ulica w Warszawie (1946–91 pod nazwą aleja 1. Armii Wojska Polskiego);
Alej, Alẹj,
rzeka w azjatyckiej części Rosji (Kraj Ałtajski), lewy dopływ Obu;
kubański pisarz, dziennikarz i muzykolog.
stolica Polski i województwa mazowieckiego, pow. grodzki, na Nizinie Środkowomazowieckiej, obejmującej w granicach miasta część Kotliny Warszawskiej, Doliny Środkowej Wisły, Równiny Warszawskiej oraz krańce równin Wołomińskiej i Łowicko-Błońskiej, nad Wisłą (w obrębie miasta 28 km biegu rzeki); ośrodek aglomeracji warszawskiej.
najstarsze założenia ogrodowe sięgają czasów Achemenidów i Sasanidów;
