abonent
Encyklopedia PWN
radiowe urządzenie nadawczo-odbiorcze (radiostacja), umieszczone na powierzchni Ziemi (lub w atmosferze ziemskiej), stanowiące część systemu radiokomunikacji;
sieć cyfrowa z integracją usług, ang. Integrated Services Digital Network (ISDN ),
rodzaj sieci telekomunikacyjnej, umożliwiającej realizację różnorodnych usług telekomunik., m.in.: rozbudowanych usług telefonicznych, transmisji danych, transmisji obrazów nieruchomych i ruchomych.
sygnalizacja
telekom. dziedzina telekomunikacji obejmująca jednokierunkowe przekazywanie sygnałów (opt., akustycznych) o umownym znaczeniu.
[łac. signalis ‘dający znak’],
system radiotelefonii, w którym cały obsługiwany obszar (obejmujący kraj, kilka krajów lub kontynentów) jest podzielony na sąsiadujące ze sobą mniejsze obszary, zw. komórkami.
telefoniczny aparat, telefon,
urządzenie stanowiące zakończenie łącza telefonicznego.
sposób jednoznacznej identyfikacji abonentów różnych sieci telekomunik. (telefonicznych, telefonii komórkowej, teleksowych i in.);