Ziemia

Encyklopedia PWN

archeol. kultura epoki brązu (schyłek III tysiąclecia p.n.e.–IX w. p.n.e.) występująca na terenach środkowego Powołża;
Bałkański, Półwysep, bułg. Bałkạnski połuọstrow, serb. i chorw. Balkansko poluostrvo, Balkanski poluotok,
półwysep w południowo-wschodniej Europie, między morzami: Śródziemnym i Czarnym, od Azji Mniejszej oddzielony cieśninami: Dardanele i Bosfor oraz morzem Marmara;
bałkańsko-dunajska kultura, zw. kulturą Dridu,
archeol. kultura rozwijająca się IX–XI w. na terenie północnej Bułgarii, Rumunii (reprezentatywna osada Dridu w pobliżu Ploeszti), południowej Mołdawii i południowo-zachodniej Ukrainy;
politeistyczna religia indoeur. ludu osiadłego w czasach hist. nad południowo-wschodnimi brzegami Morza Bałtyckiego, między Wisłą a Dźwiną (przodków współcz. Litwinów i Łotyszy oraz wymarłych już Prusów i Jadźwingów).
bałtycki, region, ang. Baltic Region, niem. Ostseeraum, Ostseegebiet,
termin używany niekiedy w odniesieniu do Morza Bałtyckiego oraz obszarów lądowych powiązanych z nim geogr., gosp., ekol. i polit.
m. w południowo-wschodnim Iranie, w ostanie Kerman, na Wyż. Irańskiej, w oazie na skraju pustyni Daszt-e Lut
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia