Weda
Encyklopedia PWN
Wedy
teksty sakralne będące najstarszymi indoaryjskimi zabytkami językowymi i fundamentem całej późniejszej kultury Indii, powstałe przypuszczalnie XV–V w. p.n.e., ułożone w języku wedyjskim.
[sanskr., ‘wiedza’],
Filozofia w Indiach ze względu na swoje religijno-rytualne korzenie była niekiedy związana z nurtami religijnymi, a za cel stawiała sobie niejednokrotnie dążenie do wolności wewnętrznej i wyzwolenia (moksza).
część literatury rel. związanej z instytucjonalnym życiem rel., zawierająca zapis doktryny lub opis rytuałów (np. mszał); w węższym znaczeniu (pisma święte) — literatura uznana przez daną tradycję rel. za obdarzony duchową mocą autorytet ze względu na jej treść i pochodzenie: objawienie przez Boga, bogów, mityczną lub świętą postać założyciela, proroka.
agama
Święte teksty późnego hinduizmu; w dźinizmie zbiór świętych pism kanonicznych uznawany przede wszystkim przez śwetambarów.
[sanskr. āgama ‘to, co przyszło’]:
Halmahera, Laut Halmahera, ang. Halmahera Sea,
morze Oceanu Spokojnego, między Molukami a Nową Gwineą, w Indonezji;
religiozn. samoudzielanie się boskiej transcendencji światu ludzkiemu, stanowiące fundamentalne doświadczenie religijne.
