W prawie cywilnym

Encyklopedia PWN

prawo cywilne, łac. ius civile, prawo obywatelskie,
zespół norm prawnych regulujących stosunki majątkowe oraz związane z nimi stosunki niemajątkowe między równorzędnymi podmiotami.
zjawisko gospodarczo-społeczne XIII–XIV w., obejmujące swym zasięgiem Europę Środkowowschodnią (w Polsce od początku XIII w., najpierw na Śląsku i Pomorzu), polegające na organizowanym zazwyczaj przez wielką własność osadnictwie ludności na podstawie prawa osadniczego zwanego prawem niemieckim;
zbrodnie w okresie II wojny światowej dokonane w wyniku świadomej i planowej działalności niemieckiej partii narodowosocjalistycznej NSDAP, instytucji i organów państwowych, organizacji III Rzeszy oraz ich funkcjonariuszy.
odrębny rodzaj postępowania sądowego, toczący się w ramach procesu cywilnego.
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia