Słońca

Encyklopedia PWN

halo
[gr.],
zjawisko optyczne w atmosferze ziemskiej wywołane załamaniem i odbiciem promieniowania świetlnego (Słońca lub Księżyca) na kryształkach lodu, zwykle w chmurach cirrostratus lub mgle lodowej;
kometa
[gr. komḗtēs ‘długowłosy’],
małe ciało Układu Słonecznego, które odróżnia od pozostałych (planetoid, meteoroidów) przede wszystkim charakterystyczny wygląd na niebie jako „gwiazdy z warkoczem”.
najbardziej zewnętrzna część atmosfery Słońca, leżąca nad chromosferą i cienkim obszarem warstwy przejściowej;
Ptolemeusz Klaudiusz, gr. Ptolemaíos Klaúdios, łac. Claudius Ptolemaeus, ur. ok. 100, prawdopodobnie w m. Ptolemais (Górny Egipt), zm. ok. 168, Aleksandria,
grecki astronom, matematyk, geograf, teoretyk muzyki.
gwiazdy (zaliczane niekiedy do klasy jasności VII) o bardzo małym promieniu, rzędu 0,01 promienia Słońca, wysyłające od 10 tysięcy do 100 tysięcy razy mniej energii niż Słońce.
ekliptyka
[łac. eclipticus ‘zaćmieniowy’ < gr. ékleipsis ‘opuszczenie’, ‘zaćmienie’],
wielkie koło na sferze niebieskiej, wzdłuż którego obserwuje się roczny ruch Słońca;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia