Słońca
Encyklopedia PWN
halo
zjawisko optyczne w atmosferze ziemskiej wywołane załamaniem i odbiciem promieniowania świetlnego (Słońca lub Księżyca) na kryształkach lodu, zwykle w chmurach cirrostratus lub mgle lodowej;
[gr.],
kometa
małe ciało Układu Słonecznego, które odróżnia od pozostałych (planetoid, meteoroidów) przede wszystkim charakterystyczny wygląd na niebie jako „gwiazdy z warkoczem”.
[gr. komḗtēs ‘długowłosy’],
najbardziej zewnętrzna część atmosfery Słońca, leżąca nad chromosferą i cienkim obszarem warstwy przejściowej;
Ptolemeusz Klaudiusz, gr. Ptolemaíos Klaúdios, łac. Claudius Ptolemaeus, ur. ok. 100, prawdopodobnie w m. Ptolemais (Górny Egipt), zm. ok. 168, Aleksandria,
grecki astronom, matematyk, geograf, teoretyk muzyki.
gwiazdy (zaliczane niekiedy do klasy jasności VII) o bardzo małym promieniu, rzędu 0,01 promienia Słońca, wysyłające od 10 tysięcy do 100 tysięcy razy mniej energii niż Słońce.
ekliptyka
wielkie koło na sferze niebieskiej, wzdłuż którego obserwuje się roczny ruch Słońca;
[łac. eclipticus ‘zaćmieniowy’ < gr. ékleipsis ‘opuszczenie’, ‘zaćmienie’],