Systemy dźwięku przestrzennego
Encyklopedia PWN
systemy stosowane w urządzeniach do zapisu i odtwarzania dźwięku umożliwiające uzyskanie dźwięku o wysokiej jakości;
telewizja
dział telekomunikacji zajmujący się przetwarzaniem obrazów scen ruchomych (z natury lub uprzednio zarejestrowanych na taśmie magnet.) na sygnały elektr., tzw. sygnały wizyjne, ich przesyłaniem łączami telekomunik. oraz odtwarzaniem w miejscu odbioru;
[gr. tḗle ‘daleko’, łac. visio ‘widzenie’],
kwadrofonia
technika przesyłania, zapisywania i odtwarzania przestrzennego dźwięku, umożliwiająca uzyskanie bardziej naturalnego brzmienia dźwięku niż przy zastosowaniu stereofonii.
[łac.-gr.],
stereofonia
elektroakustyczna technika zapisu i odtwarzania dźwięku, a także jego przekazu, pozwalająca na uzyskanie przy odsłuchiwaniu wrażenia przestrzenności brzmienia dźwięku i na odzwierciedlenie przestrzennej lokalizacji jego źródeł;
[gr.],
system zapisu (i odczytu) za pomocą wiązki promieniowania lasera sygnałów cyfrowych na nośniku, tzw. dysku lub płycie DVD;