Sumeru
Encyklopedia PWN
najstarsza nazwa Cypru (sumer. alaš ‘miedź’),
Amoryci, akadyjskie Amurru,
plemiona zachodniosemickie, które w XXV–XXI w. p.n.e. napływały z Pustyni Syryjskiej na tereny Mezopotamii;
An
najważniejszy bóg staroż. Mezopotamii, bóg nieba, ojciec i król bogów;
[sumer. an ‘niebo’],
termin oznaczający porządki prawne staroż. ludów żyjących w basenie M. Śródziemnego (gł. Greków i Rzymian) oraz państw staroż. Bliskiego Wschodu.
nauka badająca piśmiennictwo ludów staroż. Mezopotamii: Asyryjczyków, Akadów, Babilończyków i Sumerów;
odłam plemion semickich, które na pocz. II tysiąclecia p.n.e. osiedliły się w północnej Mezopotamii (między rz. Tygrys a jego lewymi dopływami, Zabem Wielkim i Zabem Małym);
