Rotunda
Encyklopedia PWN
rotunda
wierzchnie, długie okrycie kobiece o kolistym kroju, z małym kołnierzem, z przodu zapinane na guziki i zaopatrzone w małe rozcięcia na ręce;
[łac. rotundus ‘okrągły’],
rotunda
druk. forma got. pisma drukarskiego o łagodnie zaokrąglonych kształtach liter minuskułowych; wywodzi się z wł. odręcznego pisma kaligraficznego (littera boloniensis) stosowanego w XIII w. do pisania kodeksów;
[łac. rotundus ‘okrągły’],
rotunda
arch.:
[łac. rotundus ‘okrągły’],
działobitnia, część twierdzy w Zamościu, zbud. w 1. poł. XIX w.;
każde pismo (zbiór znaków graficznych) utrwalone na nośniku pisma stosowanym w poligrafii do składania tekstów, np. na czcionkach, matrycach (linotypowych, monotypowych i in.), fotomatrycach czy też w postaci fontów komputerowych.
miasto w województwie podkarpackim, powiat grodzki, na pograniczu Podgórza Rzeszowskiego, pogórzy Dynowskiego i Przemyskiego oraz Pradoliny Podkarpackiej, nad Sanem i jego lewym dopływem — rz. Wiar; siedziba pow. przemyskiego.
Materiały dodatkowe
Słownik języka polskiego
Znaleziono w książkach Grupy PWN
Trwa wyszukiwanie...
