Puszcza Wkrzańska
Encyklopedia PWN
kompleks leśny wzdłuż granicy z Niemcami, w zachodniej części woj. zachodniopomor., od północy przylegający do Zalewu Szczecińskiego;
Wkrzańska, Równina, niem. Ueckermünder Heide,
zachodnia część Pobrzeża Szczecińskiego, na zachód od ujścia Odry do Zalewu Szczecińskiego, w Polsce i w Niemczech;
woj. (od 1999) w północno-zachodniej Polsce, nad Morzem Bałtyckim (dł. granicy mor. 184,9 km), na zachodzie graniczy z Niemcami (186,6 km), na wschodzie z woj. pomor., na południowym wschodzie z wielkopol., na południu z lubuskim; utworzone z woj. szczecińskiego, koszalińskiego oraz części słupskiego, pilskiego i gorzowskiego;
dzielnica w północno-zachodniej części Szczecina, nad Jez. Głębokim, wśród lasów Puszczy Wkrzańskiej;
miasto w województwie zachodniopomorskim, w powiecie polickim, na Równinie Wkrzańskiej, na półwyspach Jez. Nowowarpieńskiego, ok. 300 m od granicy z Niemcami, na północnym skraju Puszczy Wkrzańskiej.
m. powiatowe w woj. zachodniopomor., na skraju Równiny Wkrzańskiej i Doliny Dolnej Odry, nad ujściowym odcinkiem Odry — Domiążą i jej odgałęzieniem Łarpią, na skraju Puszczy Wkrzańskiej, przy granicy ze Szczecinem.
