Polikondensacja

Encyklopedia PWN

[gr.-łac.],

polimeryzacja zachodząca z wydzielaniem małocząst. produktów ubocznych (np. wody, amoniaku).

[gr. polymerḗs ‘wieloczęściowy’],

proces przemiany monomerów jednego rodzaju lub mieszaniny monomerów w makrocząsteczkę.

żywice syntetyczne otrzymywane w wyniku polikondensacji furfuralu z fenolem (żywice furfuralowo-fenolowe) lub ketonami (zwłaszcza acetonem), polikondensacji alkoholu furfurylowego lub też jego polikondensacji z formaldehydem, mocznikiem i in. związkami;

poliamidy,

polimery, których łańcuchy są zbudowane z merów zawierających charakterystyczne ugrupowanie atomów –C(O)–NH–;

aldehydy

[łac. al(coholum) dehyd(rogenatum) ‘alkohol odwodorniony’],

związki org. o cząsteczkach zawierających grupę aldehydową, o wzorze ogólnym R–CHO (R — alkil lub aryl);

aminoplasty,

grupa termoutwardzalnych tworzyw sztucznych, będących produktami polikondensacji formaldehydu z niektórymi aminami;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>