Podstawowe jednostki miary
Encyklopedia PWN
jednostki miary wielkości podstawowych, przyjętych za niezależne w danym układzie wielkości;
jednostki miary wielkości pochodnych (wyprowadzonych z wielkości podstawowych) w danym układzie wielkości;
wartość wielkości fizycznej, określona, zdefiniowana i przyjęta umownie, której przypisuje się wartość liczbową równą jeden, służąca do ilościowego porównywania różnych wartości tej samej wielkości.
uporządkowany zbiór jednostek miar (podstawowych i pochodnych), określonych zgodnie z regułami przyjętymi w danym układzie wielkości fizycznych.
Międzynarodowy Układ Jednostek Miar, fr. Système International d’Unités, układ SI,
układ jednostek miar przyjęty i zalecony przez Generalną Konferencję Miar, zawierający: 1) jednostki SI, jednostki podstawowe (metr, kilogram, sekunda, amper, kelwin, mol, kandela) i jednostki uzupełniające (radian i steradian) oraz jednostki pochodne, wyrażone za pomocą iloczynów lub ilorazów jednostek SI podstawowych i uzupełniających; 2) dziesiętne wielokrotności i podwielokrotności jednostek SI, wyrażone za pomocą przedrostków SI (jednostka miary);
systemy miar długości, powierzchni, objętości oraz wag kształtujące się w trakcie wielowiekowego procesu, w podstawowych dziedzinach działalności ludzkiej, wymagających oceny wielkości: w pracy ludzkiej i zwierzęcej, w produkcji (np. rolnictwo, górnictwo, rzemiosło), w podróżach, handlu i transporcie oraz innych, codziennych sytuacjach (np. odległość mierzona zasięgiem wzroku, czułością słuchu).
