PSA
Encyklopedia PWN
forma rehabilitacji i terapii przy wykorzystaniu psów;
dogue de bordeaux
fr. rasa dużych i silnych psów obrończych; masa ciała nawet ponad 50 kg, wys. w kłębie 58–68 cm;
[dog dö bordọ],
dokart
lekki, odkryty pojazd zaprzęgowy, 2- lub 4-kołowy, 1- lub 2-konny;
[ang. dog ‘pies’, car ‘wóz’],
ściśle związane z religią egipską wierzenie, że przez użycie symbol. środków wyrazu, tzn. słów i gestów, człowiek może spowodować konkretnie ukierunkowane działanie bezosobowych potężnych i tajemniczych sił (mocy magicznych), którego skutki sięgną określonych ludzi (żywych lub umarłych) bądź istoty nadprzyrodzone: bóstwa i demony.
norweska rasa psów myśliwskich z grupy szpiców;