POLSKA
Encyklopedia PWN
wyborcze prawo bierne (prawo wybieralności),
zdolność obywatela do tego, aby być wybranym do organu przedstawicielskiego;
wyborcze prawo czynne (prawo wybierania),
prawo do udziału w głosowaniu na kandydatów ubiegających się o mandat w organach przedstawicielskich;
w Polsce od 1990 wybory przeprowadzane do organów stanowiących gmin;
sposób powoływania obywateli w skład parlamentu, polegający na głosowaniu przez wyborców na kandydatów lub listy kandydatów wysunięte przez partie polityczne, inne organizacje lub grupy obywateli;
związki chemiczne lub mieszaniny, w których pod wpływem zewn. impulsu energ. o odpowiedniej intensywności rozwinie się szybka reakcja chem. z wydzieleniem dużych ilości gazów o bardzo wysokiej temperaturze.
w dawnej Polsce możliwość opuszczenia wsi przez chłopa, → prawo wychodu.
