PARY������������������
Encyklopedia PWN
mat. zbiór (skończony lub nie) równań postaci f1(x) = g1(x), ... , fN(x) = gN(x), gdzie fi, gi (i = 1, ... , N) są funkcjami określonymi w pewnym zbiorze A o wartościach w zbiorze B, a x = (x1, ... , xn) jest zbiorem niewiadomych.
techn. miejsce między stopniami turbiny parowej, z którego pobiera się parę do celów technol., ogrzewania, regeneracji ciepła.
pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 92;
Voigta zjawisko
fiz. podwójne załamanie światła spolaryzowanego liniowo przechodzącego przez parę lub gaz, wywołane zewn. polem magnet. prostopadłym do kierunku światła (dwójłomność magnet.);
[z. fokta],
wł. aktor filmowy i teatralny;
techn. nazwa kotła warzelnego — ogrzewanego parą lub wodą przegrzaną kotła do odparowywania stężonych uprzednio w wyparkach roztworów, oraz → desorbera;