Oaza
Encyklopedia PWN
oaza
ekol. miejsce na pustyni lub półpustyni o względnie bujnej roślinności z naturalnym (rzeka, źródło) lub sztucznym (kanał nawadniający, studnia artezyjska) nawodnieniem;
[łac. < gr. < egip.],
region fizycznogeogr. w Antarktydzie Wschodniej, na Wybrzeżu Knoxa, w zachodniej części Ziemi Wilkesa.
zagłębienia dna mor. w ryftach grzbietów śródoceanicznych z wodą o wysokiej temperaturze (gorące źródła w dnie oceanicznym) i zasoleniu;
Abu Zabi, Abū Ẓabī, Abu Dhabi,
emirat w Zjedn. Emiratach Arabskich, na Płw. Arabskim i wyspach: Abu al-Abjad, Sir Bani Jas, Abu Zabi, Das i in. na południu Zat. Perskiej;
Adrar, Adrār, fr. Adrar,
m. i oaza w środkowej Algierii, na Saharze, w grupie oaz At-Tuwat;
