Oś śrubowa

Encyklopedia PWN

krystal. złożony (strukturalny) element symetrii figury geom.;
mat. złożenie obrotu przestrzeni i przesunięcia o wektor równoległy do osi tego obrotu.
prawidłowe powtarzanie się w przestrzeni jednakowych pod względem fiz. i geom. części kryształu (ścian, krawędzi, płaszczyzn sieciowych, atomów, cząsteczek, komórek elementarnych itp.).
kryształ ciekły, ciecz anizotropowa, faza mezomorficzna,
stan skupienia pośredni między cieczą zwykłą (izotropową) a zwykłym kryształem;
hutn. proces przeróbki plast., nadający żądany kształt i wymiary półwyrobom (walcowanie wlewków na kęsiska, kęsisk m.in. na kęsy) i wyrobom metalowym (walcowane wyroby) dzięki odkształceniu metalu między obracającymi się walcami lub niekiedy (np. w. gwintów) — przesuwającymi się szczękami.
aksoida
[gr. áxōn ‘oś’, eídos ‘kształt’],
zbiór chwilowych osi obrotu w ruchu ciała sztywnego wokół punktu nieruchomego lub chwilowych osi śrubowych w ogólnym przypadku ruchu ciała sztywnego.
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia