Mezopotamii
Encyklopedia PWN
grupa semickich plemion koczowniczych, niepokojących przez kilka stuleci, począwszy od przeł. XIV i XIII w. p.n.e., tereny północno-zachodniej Mezopotamii;
Ajjubidzi, Banū Ayyūb,
dynastia panująca w Egipcie, Jemenie, Mezopotamii i Syrii w 2. poł. XII i 1. poł. XIII w.
rozwijała się 2340–2200 p.n.e. w Mezopotamii w okresie istnienia państwa Akad
Amoryci, akadyjskie Amurru,
plemiona zachodniosemickie, które w XXV–XXI w. p.n.e. napływały z Pustyni Syryjskiej na tereny Mezopotamii;
An
najważniejszy bóg staroż. Mezopotamii, bóg nieba, ojciec i król bogów;
[sumer. an ‘niebo’],
w nauce prawa nazwa określająca ogół norm prawnych z okresu ukształtowania się organizmów państwowych.
