Kulig

Encyklopedia PWN

w dawnej Polsce zabawa zapustna, jazda saniami z muzyką i śpiewem do domów sąsiedzkich.
Kulig Janusz, ur. 19 X 1969, Łapanów, zm. 13 II 2004, Rzezawa k. Bochni,
kierowca rajdowy;
proces zarządzania i sterowania produkcją w taki sposób, aby zapobiegać powstawaniu zanieczyszczeń i ich wprowadzaniu do środowiska oraz aby ograniczać marnotrawstwo zasobów surowców, energii i pracy ludzkiej;
Jegrznia, w górnym biegu Lega, w środk. Małkiń, w dolnym (od m. Kuligi) Kanał Woźnawiejski,
rz., dawniej lewy dopływ rz. Ełk, obecnie prawy dopływ Biebrzy;
opady atmosferyczne, głównie w postaci deszczu, o kwaśnym odczynie (pH poniżej 5,1, głównie ok. 4,1–4,6), powstające w wyniku pochłaniania przez kropelki wody gazowych zanieczyszczeń powietrza tworzących z nią kwasy (tzw. bezwodników kwasowych), głównie ditlenku siarki SO2 (szacuje się, że w Europie jest on w 60% sprawcą kwaśnych opadów), tlenków azotu NOx, ditlenku węgla CO2 (jego naturalna obecność w powietrzu powoduje zakwaszenie wody deszczowej do pH ok. 5,6), chlorowodoru HCl i siarkowodoru H2S.
ostatki, mięsopust, kuse dni,
3 (lub 6 — od tłustego czwartku) ostatnie dni karnawału: zabawy, kuligi, maskarady.
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia