Klejenie
Encyklopedia PWN
włók. przygotowanie nitek osnowy do tkania przez nasycenie i pokrycie ich środkami klejącymi;
substancja niemetaliczna zdolna do trwałego łączenia powierzchni ciał stałych w wyniku występowania sił wzajemnego oddziaływania między k. a powierzchnią klejoną (adhezja) oraz sił spójności w spoinie klejowej (kohezja);
szkło klejone, szkło laminowane,
rodzaj szkła bezpiecznego;
taśma klejąca, taśma samoprzylepna, taśma lepna,
taśma wykonana (najczęściej) z papieru, tkaniny lub cienkiej folii z octanu celulozy, polietylenu lub poliestru i powleczona klejem przylepcowym;
introligatorstwo
dział techniki poligraficznej zajmujący się procesami wykończeniowymi odbitek drukowych, mającymi na celu wytworzenie produktu w postaci książki, broszury, gazety i innych.
[łac.],
