Izomery konfiguracyjne
Encyklopedia PWN
występowanie cząsteczek izomerycznych (izomerów konfiguracyjnych) różniących się rozmieszczeniem atomów wokół wiązań pojedynczych, takich że przekształcanie jednego izomeru w drugi wymaga rozrywania wiązań chemicznych i ponownego ich tworzenia.
izomeria
zjawisko polegające na tym, że cząsteczki związków chemicznych (organicznych i nieorganicznych) o identycznych sumarycznych wzorach cząsteczkowych różnią się sposobem lub kolejnością powiązania atomów albo rozmieszczeniem atomów w przestrzeni.
[gr. ísos ‘równy’, méros ‘część’],
konfiguracja
chem. rozmieszczenie w przestrzeni atomów (lub grup atomów) w cząsteczce związku chem. o określonej konstytucji (konstytucja cząsteczki), odróżniające stereoizomery, których izomeria nie wynika z różnych konformacji;
[łac. configuratio ‘ukształtowanie’, ‘porównanie’],
