Helmholtza
Encyklopedia PWN
fizyk niemiecki.
akustyka
dział fizyki i techniki tradycyjnie obejmujący naukę o dźwięku rozumianym jako zjawisko słyszalne, związane z rozchodzeniem się fal sprężystych w ośrodku gazowym, a w miarę rozwoju także w ośrodkach ciekłym i stałym.
[gr. akoustikós ‘dotyczący słuchu’],
fiz. jeden ze sposobów przekazywania energii między układami makroskopowymi, pozostającymi we wzajemnym kontakcie (układ termodynamiczny). Polega na przekazywaniu energii chaotycznego ruchu cząstek w zderzeniach cząstek tworzących te układy, z czym wiąże się zmiana energii wewnętrznej układów.
DESY, niem. Deutsches Elektronen Synchrotron, Niemiecki Synchrotron Elektronowy,
nar. ośrodek badawczy, z siedzibą w Hamburgu i filią w Zeuthen;
energia swobodna, funkcja Helmholtza,
jeden z potencjałów termodynamicznych, odpowiadający wyborowi temperatury T, objętości V, liczby cząstek N i współrzędnych uogólnionych {xi} jako zmiennych niezależnych: F = F(T, V, N, xi);
niem. filozof i psycholog;