Hauer
Encyklopedia PWN
austr. teoretyk muzyki i kompozytor;
dodekafonia
muz. technika komponowania za pomocą 12 dźwięków.
[gr. dṓdeka ‘dwanaście’, phōnḗ ‘dźwięk’],
religiozn. kompleksy wierzeniowo-rytualne, rozwinięte zwłaszcza u społeczności roln., polegające na oddawaniu czci wyróżnionym zmarłym współplemieńcom (np. wodzom, protoplastom rodów), oparte na wierze w ich pośmiertne trwanie w duchowej postaci i ich możność wpływania na losy żyjących.
tropy
muz.:
[łac. < gr.],
