Harmonika

Encyklopedia PWN

homofonia
[gr.],
muz. rodzaj techniki kompozytorskiej, a także rodzaj faktury muz., którego istotą jest priorytet jednej melodii (najczęściej w głosie najwyższym) w stosunku do akompaniamentu harmonicznego (akordy, figuracje), w przeciwieństwie do polifonii;
idiofony
[gr.],
grupa instrumentów muz., w których źródłem dźwięku (tzw. wibratorem) jest sprężysty element drgający (np. płytka, sztabka, pręt, rura, blaszka — tzw. języczek, naczynie z metalu, kamienia, drewna, szkła);
Ives
[aıwz]
Charles Wymowa, ur. 20 X 1874, Danbury (stan Connecticut), zm. 19 V 1954, Nowy Jork,
kompozytor amerykański.
jazz
[dżäz; ang.] Wymowa,
jeden z nurtów muzyki współczesnej, powstały pod koniec XIX w. w kręgu Murzynów amerykańskich, łączący tradycje muzyczne euro-amerykańskie z afrykańskimi.
Josquin des Prés
[żoskę̣ de prẹ] Wymowa,
Desprez, ur. ok. 1440, zm. 27 VIII 1521, Condé-sur-l’Escaut (Pikardia),
kompozytor flamandzki, pochodzenia francuskiego,
konsonans
[łac. consonans ‘zgodnie brzmiący’],
muz. współbrzmienie 2 lub więcej dźwięków (k. harmoniczny: dwudźwięk lub akord konsonansowy) bądź następstwo 2 dźwięków (k. melodyczny) odbieranych i uznawanych w danej epoce za zgodne, harmonijne — w przeciwieństwie do dysonansu;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia