Geotektonika
Encyklopedia PWN
geotektonika
dział geologii zajmujący się badaniem wielkich struktur geologicznych, takich jak kratony, orogeny lub baseny sedymentacyjne, oraz procesów warunkujących rozwój takich struktur (tektonika);
[gr. gḗ ‘ziemia’, tektonikḗ ‘sztuka budownicza’],
tektonika
geol. dział geologii, nauka zajmująca się ruchami i deformacjami litosfery, a zwłaszcza skorupy ziemskiej, oraz wykształceniem i genezą wielkich struktur geol.;
[gr. tektonikós ‘budowniczy’],
ocean, ocean światowy, wszechocean,
hydrol. słona powłoka wodna kuli ziemskiej, główna część hydrosfery, obejmująca ogół oceanów i mórz;
geologia
nauka o budowie i historii Ziemi, a głównie skorupy ziemskiej, oraz o procesach geologicznych, dzięki którym ulega ona przeobrażeniom;
[gr. gḗ ‘ziemia’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
Słownik języka polskiego
Znaleziono w książkach Grupy PWN
Trwa wyszukiwanie... 
