Geotektonika

Encyklopedia PWN

geotektonika
[gr. gḗ ‘ziemia’, tektonikḗ ‘sztuka budownicza’],
dział geologii zajmujący się badaniem wielkich struktur geologicznych, takich jak kratony, orogeny lub baseny sedymentacyjne, oraz procesów warunkujących rozwój takich struktur (tektonika);
tektonika
[gr. tektonikós ‘budowniczy’],
geol. dział geologii, nauka zajmująca się ruchami i deformacjami litosfery, a zwłaszcza skorupy ziemskiej, oraz wykształceniem i genezą wielkich struktur geol.;
ocean, ocean światowy, wszechocean,
hydrol. słona powłoka wodna kuli ziemskiej, główna część hydrosfery, obejmująca ogół oceanów i mórz;
geologia
[gr. gḗ ‘ziemia’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
nauka o budowie i historii Ziemi, a głównie skorupy ziemskiej, oraz o procesach geologicznych, dzięki którym ulega ona przeobrażeniom;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia