G Sino Tybetańskie

Encyklopedia PWN

Tybetańska, Wyżyna, chiń. Qingzang Gaoyuan, tybet. Czangt’ang,
wyż. w Azji Środkowej, w południowo-zachodniej części Chin i w niewielkiej części na zachodzie na spornym terytorium chiń.-indyjskim;
Syczuańska, Kotlina, Kotlina Czerwona, Sichuan Pendi,
śródgórska kotlina w południowo-zachodnich Chinach, w dorzeczu środkowego biegu Jangcy, między G. Sino-Tybetańskimi na zachodzie, górami: Daba Shan na wschodzie i Qin Ling na północy oraz Wyż. Junnan-Kuejczou na południu;
Dujiang Yan, Tuciangjen,
starochiń. system nawadniający w środkowych Chinach, w prow. Sichuan, w środkowym biegu rz. Min Jiang, w pobliżu jej wypływu z G. Sino-Tybetańskich do Kotliny Syczuańskiej;
Gongga Shan, Kungka-szan,
najwyższy szczyt G. Sino-Tybetańskich, w pasmie Daxue Shan, w południowo-zachodnich Chinach, w prow. Sichuan;
Lijiang, Liciang, Dayan,
m. w południowo-zachodnich Chinach (prow. Yunnan), w G. Sino-Tybetańskich na wys. 2600 m, na północ od m. Dali;
Min Jiang, Min-ciang,
rz. w środkowych Chinach (prow. Sichuan), lewy dopływ Jangcy;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia