Fałda

Encyklopedia PWN

antropol. często występujący u Hotentotów fałd skórny górnej powieki, zakrywający nawet połowę jej krawędzi oraz kąt szpary ocznej; f.h. jest uważana za dowód pokrewieństwa z żółtą odmianą człowieka albo traktowana jako przykład konwergencji (ochrona gałki ocznej przed zanieczyszczeniem i wysychaniem).
antropol. fałda skórna zakrywająca od góry wewn. kąt szpary ocznej i powiekę górną aż po jej krawędź, charakterystyczna dla żółtej odmiany człowieka;
fałd
[niem.],
geol. podstawowa forma deformacji tektonicznej polegająca na wygięciu warstw skalnych, mogąca mieć postać antykliny lub synkliny;
zespół dźwięków wydawanych przez człowieka i zwierzęta, z wykorzystaniem aparatu głosowego.
anat. narządy zwierząt wodnych, kręgowców i bezkręgowców, umożliwiające pobieranie tlenu rozpuszczonego w wodzie (oddechowy układ);
Beskidy,
czes., słowac., ukr.
Beskydy,
góry fałdowe w północnej, zewnętrznej części Karpat, na terenie Czech, Polski, Słowacji i Ukrainy. Ciągną się szerokim łukiem o długości ok. 600 km i szerokości ok. 50 km, od Bramy Morawskiej i górnej Beczwy na zachodzie po obszar źródliskowy Białego i Czarnego Czeremoszu oraz Suczawy na wschodzie.
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia