Epoka Późna
Encyklopedia PWN
okres rozpadu Chin 907–960, po upadku dyn. Tang;
trzeci i ostatni okres (jednostka geochronologiczna) ery mezozoicznej, trwający od ok. 135 do 65 mln lat temu; również nazwa systemu (jednostka chronostratygraficzna) obejmującego skały powstałe w tym czasie.
renesans, odrodzenie,
określenie stadium rozwoju kultury europejskiej, trwającego we Włoszech od końca XIII w. do początku XVI w., w krajach zachodniej, północnej i środkowej Europy — od XV w. do końca XVI w.
stosowane od XIX w. określenie dziedzin twórczości artystycznej percypowanych wzrokowo, obejmujące architekturę, rzeźbę, malarstwo, grafikę, rzemiosło artystyczne.
trias
najstarszy okres (jednostka geochronologiczna) ery mezozoicznej, trwający od ok. 250 do ok. 203 mln lat temu; także system (jednostka chronostratygraficzna), obejmujący powstałe w tym czasie skały.
[gr.],
niemiecki kompozytor i organista, przedstawiciel późnego baroku, jeden z największych twórców w historii muzyki.