Detektory półprzewodnikowe
Encyklopedia PWN
detektor, w którym do detekcji promieniowania wykorzystuje się złącze p–n spolaryzowane w kierunku zaporowym;
detektor podczerwieni, detektor promieniowania podczerwonego,
przetwornik energii promieniowania podczerwonego w energię elektryczną lub rzadziej w inne postacie energii (np. energię wewnętrzną, energię mechaniczną) wygodne do bezpośredniego pomiaru;
urządzenie do rejestracji promieniowania jonizującego przez przetworzenie pierwotnych skutków oddziaływań promieniowania z materią na sygnały obserwowalne.
półprzewodnikowy odbiornik promieniowania (głównie z zakresu widzialnego i podczerwieni), zbudowany z elementów CCD;
dziedzina techniki zajmująca się detekcją i wizualizacją promieniowania podczerwonego (rzadziej mikrofal) emitowanego przez obiekty.
dioda
przyrząd elektronowy o 2 elektrodach (anoda i katoda) odznaczający się nieliniową i niesymetryczną charakterystyką prądowo-napięciową;
[gr.],
