Dalajlama
Encyklopedia PWN
Lhasa, Lasa,
m. w południowo-zachodnich Chinach, na Wyż. Tybetańskiej, na wys. ok. 3650 m, nad rz. Lhasa He (dopływ Brahmaputry);
panczenlama
tytuł drugiego po dalajlamie dostojnika duchownego w buddyzmie tybetańskim, uważanego za wcielenie Buddy Amitabhy;
[sanskr. pan < pandita ‘uczony’, ‘mędrzec’, tybet. cz‘en ‘wielki’, bla-ma ‘nauczyciel’, ‘mistrz’],
pałac-klasztor, hist. rezydencja dalajlamów, teokratycznych władców państwa tybetańskiego, i miejsce pielgrzymkowe wyznawców buddyzmu tybetańskiego;
buddyzm tybetański, lamaizm,
odmiana buddyzmu będąca połączeniem buddyzmu mahajany i wadźrajany (mantrajana) oraz istotnych elementów bonu, wcześniejszej religii Tybetańczyków.
szósty dalajlama Tybetu, poeta tybetański, → C‘angs-dbjangs-rgja-mc‘o.
C‘angs-dbjangs-rgja-mc‘o, Cangjang gjaco, Rig-‘dzin C‘angs-dbjangs-rgja-mc‘o, ur. 1683, okręg Mon, zm. 1706,
→ Dalajlama VI.
